Op 25 februari stemde de Eindhovense gemeenteraad als eerste gemeente in Nederland ervoor om het leed van het Palestijnse volk te erkennen. Dit kwam na een intensief proces van de Eindhovense pro-Palestijnse beweging, waar in korte tijd ruim 950 handtekeningen werden verzameld.
Na een stemming over het actief handhaven tegen de vorming van olifantenpaadjes was het dan eindelijk zo ver. De door Eindhoven4Palestine opgestelde en ingediende burgermotie was aan de beurt. De pro-Palestijnse activisten zaten tussen de zionisten in de tribune. Ze wachtten de stemming in spanning af. Na de mooie woorden van PvDD raadslid Virginia Jonkers over haar pro-Palestijnse overleden broer, de voorspelbare ‘nuance’ van Volt, en de te verwachten afwijzing van oorlogsmisdaden door de CDA, was het dan eindelijk tijd om te stemmen. Tegen alle verwachtingen in was het met 25 voor en 16 tegen ons toch gelukt: Eindhoven spreekt zich uit tegen de oorlogsmisdaden in Gaza en erkent het leed van de Palestijnse gemeenschap. Maar hoe is dit tot stand gekomen?
Wat voorafging
Eindhoven4Palestine had in het najaar van 2024 al het idee om een burgermotie in te dienen om zo de gemeenteraad te dwingen het over Gaza te hebben. Niet een heel gek plan, aangezien je in de gemeente Eindhoven slechts 250 handtekeningen nodig hebt om iets een agendapunt te maken. Dan kan het snel gaan. Begin januari werden de voorbereidingen getroffen: de burgermotie door Eindhoven4Palestine geschreven en overhandigd aan de gemeente, een Engelse versie werd opgesteld om later te delen met internationale burgers, en het officiële Eindhoven handtekening sjabloon werd uitgeprint.
Nu was het simpelweg een kwestie van de straat op gaan. Van koude winterse ochtenden tot regenachtige avonden. Van markt tot markt en van deur tot deur, gingen Eindhoven4Palestine en ROOD Eindhoven de komende 3 weken gezamenlijk ter werk. Wij deelden ons als groep op in tweetallen om zo parallel in gesprek met de Eindhovenaren om handtekeningen te verzamelen. Je komt hierbij alle soorten mensen tegen. Van oma’s die simpelweg willen dat de overheid iets doet om het leed te stoppen, tot zelfbenoemde pacifisten die geen handtekening willen zetten, tot WEF complotdenkers, die vervolgens wel enthousiast de burgermotie ondertekenen. Hoewel er maar 250 handtekeningen nodig waren, hebben wij er gezamenlijk uiteindelijk ruim 950 verzameld.
Het debat
De motie werd in de eerste weken van februari ingeleverd bij de gemeente en wij kregen binnen de kortste keren te horen dat de burgermotie goedgekeurd werd. Het zou eerst worden gedebatteerd tussen de gemeenteraadsleden op 11 februari 2025 om er vervolgens twee weken later over te stemmen. Kort voor het debat werd een demonstratie gehouden op de traptreden van het gemeentehuis, om druk uit te oefenen op de raadsleden en het moraal van de groep te versterken. Dit laatste bleek uiteindelijk hard nodig te zijn.
Voor het debat kon beginnen werd er al een sfeer van boosheid en verontwaardiging gecreëerd. Sprekers voor en tegen de burgermotie werden gevraagd om de motie toe te lichten naar eigen invulling. De contactpersoon vanuit de gemeenteraad had Eindhoven4palestine geadviseerd slechts een enkele spreker voor te dragen. Dit werd een Palestijnse Eindhovenaar. Kennelijk werd de oppositie van de burgermotie iets anders verteld. Terwijl Eindhoven4palestine slechts één persoon hadden voorgedragen kwam de oppositie met vijf sprekers, met onder andere de man van bekende oude eurovisie songfestival winnaar en zionist Lenny Kuhr. Nadat de Palestijnse Eindhovenaar een emotioneel verhaal vertelde over het leed dat hij en zijn familie ervaarde aan de hand van Israel, werd door de vijf ‘liberale’ zionisten de discussie gereduceerd tot jodenhaat en islamofobie. Zo was er een spreker die stelde dat ‘de crisis in het midden-oosten al opgelost zou zijn als de Arabieren meer van hun kinderen houden dan dat zij joden haten’.
Het uiteindelijke debat tussen de gemeenteraadsleden was niet veel beter. De raadsleden van D66 maakten zich zorgen over de exclusie van de joodse gemeenschap uit dit voorstel en de FvD beschuldigde de ‘linkse gemeenteraad’ van het meten met twee maten: Oekraine krijgt wel publieke steun vanuit de gemeente terwijl de Palestijnen dat kennelijk niet mogen krijgen. De PvDA fractie was ‘split’, GroenLinks herhaalde het belangen van mensenrechten en de SP ging daar in mee. Volter Jacco Rubenkamp nam een positie van ‘nuance’ in: dat een stem voor de motie betekende dat je de rug toekeert aan de joodse gemeenschap, en een tegenstem de rug naar de Palestijnse gemeenschap keerde. Hij pleitte dan ook voor een aanpassing van de motie om de joodse gemeenschap toe te voegen. Dan is het nog niet klaar. 50Plus vond de burgermotie op basis van grondartikel 1 discriminerend en dus weigerde ze de motie te steunen en CDA en VVD waren ook tegen de motie, maar ze vonden het wel leuk om ‘de pro-israeliers en pro-palestijnen in civiliteit naast elkaar’ op de tribune te zien. Vervolgens gaf een van de genocideverdedigers de Palestijnse spreker grijnzend een schouderklopje.
De stemming
Twee weken na het debat mocht er dan eindelijk gestemd worden. Hoop of positiviteit hing niet in de lucht. De stemming begon zoals verwacht. PvdD, GroenLinks en de SP zeiden dat ze unaniem voor zouden stemmen i.v.m. de overduidelijke oorlogsmisdaden aan de hand van Israël. D66 was om dezelfde reden het er ook mee eens. Op een ‘bring them home’ gele speld dragende PvDA-er na stemden zij ook voor. De teller staat op dit moment op 20 zetels, terwijl er 23 nodig zijn voor een meerderheid. Toen kwamen Volt en het Ouderen Appel Eindhoven aan de beurt. Ondanks dat een Volter meer nuance wilde, besloot hij toch net als zijn fractiegenoot voor te stemmen. Het ouderen Appel Eindhoven stemde met twee zetels ook voor de burgermotie. Opeens komt de FvD opduiken die op het laatste moment opportunistisch toch voor de motie stemt, ondanks dat ze nog steeds achter hun eerdere betoog staan. Zoals voorspeld waren de CDA en VVD tegen de burgermotie, maar de finish was al bereikt. De burgermotie had het met 25 stemmen voor en 16 tegen behaald.
Daar was het dan. Tranen begonnen te lopen, brede lachen kwamen tevoorschijn en de ruimte werd gevuld met emotie. Na jaren van inzet was er dan eindelijk een kruimel van erkenning van het leed. Is het een symbolische uitspraak? Ja. Maar dat maakte niet uit. Eindhoven, als eerste stad en overheidsinstelling, erkende de oorlogsmisdaden en het zwaar onrecht wat de Palestijnen is aangedaan. De gekste stad werd voor een moment de normaalste. From the river to the sea, Palestine will be free.
